Ol poèr Valsèch l'era dè la nosta clàs,

nighèr, maghèr e dür

compàgn d’ü sàs.

Clàs del 26. Ü an dè abundansa.

'Nséra sempèr ensèma

e pié dè baldansa.

 

Öna squadra dè zuegn sana

èn sè tufàa 'ndèl Bremp

o 'n zogàa al Tarzan sö la Còrna Albana.

Töcc èn ghera öna passiù

chi 'l tegnia en gabbia ü mèrlo

a ghi ü piviù

 

chi öna guina o ü gardelì

e chi quatèr balores 'n d'ü scatulì.

Lü invece, ol Valsèch, ün’Aquila Reale

scundida in d’ü stansi

là, èn sima i scale.

 

Quate scüse per mostrala mia,

öna ölta l'era èn müda

ün'otra ölta la dormia.

" - Pròpe ier lo mandada

col masc dü me amis

per vèga öna niada - ".

 

L'era öna stòria, l'Aquila Reale,

e töcc èn fàa finta

dè credega ai sò bale.

Ü bröt dé l'è borlàt 'n lèc

con d'öna polmonite;

a l'era ciapat del frèc.

 

" - Ol Valsèch a lè stà mal - "

Töcc dè corsa

'n sé 'ndacc a trual.

A l'era le 'ndel sò lecì

col Don Camillo 'n banda

e i sò du ègi;

 

pie dè pura e dè dolur

chi ghera piö la forsa

gnà dè pregà ol Signur.

A l’era le piö maghèr amò

che svedia noma du öcc

chi ardàa fò.

 

"Ciao". Go dic, cola mà 'l ma salüdat,

so sciopat fò a pians

e so scapàt.

Dè dré al füneral, riacc ala scalèta,

o ardàt sö ala finestra

dela sò stansèta.

 

L’era spalancada.

- Öt vèt - o pensat,

che l’Aquila l’è scapada?

 

Noma alura ere capit la sò passiù e la sò scelta

l’era tegnit l’Aquila

per ùla 'n cel piö ala svelta

Mario Giupponi