La me nona Batistina al me nono, piötòst secàda,

o zémò facc fò ol disnà".

Lu, omasì garbat, con d’ü fil de us ‘l gh’è rebàt:

" Tol se che go la aca de guarnà

e che go de menala al tòr pròpe domà".

E col so bastù a bruntulet

‘l s’è ‘nviat, sensa piö scoltala,

pasì, pasì, sol senter de la so stala.

Öna bela sternida de foie sèche,

Öna sorsada de acqua, mia tròp fregia,

pò ala sò achìna ‘l gh’è dis ‘n d’öna oregia:

" Pode mia de certo, cara la me Ercolina,

domà portàt èn piàsa

con töte ste cröste de boàsa…….

Me òi che ol tòr del Burtulì

domà el te munte con passiù….

miga perché l’è comandat dal so padrù".

Öna braca de trifoi apena segàt.

Öna picola munsida, legera, sensa ströcala,

e po’ ‘l sé ferma, pogiat al rasc, a rimirala.

"Cara la me tusa te se piö bela d’öna spusa"

e po’ zo, contet, öna gran paca

sö la larga ciapa de la sò bela aca.

Te est, alura, chel’animal de stala

girà ol sò mus e ardà ol vècio, dréc,

coi sò du ögiù chi brilaa sberlüsècc.

Ü leger culp de cua, come öna carèsa,

a sfiorà col sò ciöf chèl brao omasì

dala bianca barba spèsa.

" MUUUUUUU………"

öna legera mügiada

come ü sospir de vént tra i fiur

" MUUUUUUU………"

öna parola d’amur….